Ακριβώς έναν χρόνο πριν η Ελλάδα ξύπνησε με την είδηση ενός θανάτου που δεν θα ξεχαστεί ποτέ
Η σελίδα του ημερολογίου κάθε 1ης Φεβρουαρίου από εδώ και στο εξής θα γράφει τον αριθμό 19. Κανένας πλέον δεν θα θυμάται αυτήν την ημέρα για κάποιο άλλο συμβάν και όλοι οφείλουν να μην ξεχάσουν ποτέ…
Σήμερα συμπληρώνεται ένας χρόνος από την μαύρη μέρα της δολοφονίας του 19χρονου Άλκη Καμπανού, του παιδιού που έγινε σύμβολο κατά της οπαδικής βίας. Ο άτυχος νέος άφησε την τελευταία του πνοή στην είσοδο μίας πολυκατοικίας επί της οδού Γαζή στη Χαριλάου, εκεί που λίγα λεπτά πριν περνούσε ανέμελες στιγμές με τους φίλους του, που θα κουβαλούν το αγκάθι της άδικης απώλειας και έχοντας δεχτεί μία επίθεση πρωτοφανούς βιαιότητας.
Η είδηση του θανάτου κάθε νέου παιδιού συγκλονίζει και πονάει. Έτσι και το πρωινό της 1ης Φεβρουαρίου του 2022 βάφτηκε με μαύρο χρώμα. Δύο γονείς στη Βέροια ξύπνησαν ξημερώματα ακούγοντας από το τηλέφωνο πως δεν θα ξαναδούν ποτέ τον γιο τους, που με τόση χαρά ήρθε στη Θεσσαλονίκη για να σπουδάσει.
«Μη με χτυπάτε άλλο». Αυτή η κραυγή του Άλκη λίγο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή θα μείνει για πάντα σαν καρφί στο μυαλό μας.
Το θλιβερό συμβάν κατέκλυσε αμέσως όλα τα ενημερωτικά μέσα καθώς και τα κοινωνικά δίκτυα, συνοδεύτηκε όμως και από συνταρακτικές λεπτομέρειες που αφύπνισαν μία ολόκληρη κοινωνία. Ο Άλκης δολοφονήθηκε. Δεν κατέληξε μετά από επιπλοκές μίας ασθένειας, δεν ενεπλάκη σε τροχαίο, ούτε παρασύρθηκε από κάποιο όχημα. Υπέκυψε στα αλλεπάλληλα χτυπήματα που δέχτηκε με αιχμηρά αντικείμενα, ξύλα και λοστούς γιατί υποστήριζε την ομάδα του Άρη. Και οι απέναντι την ομάδα του ΠΑΟΚ.
«Ήρθαν 12 άτομα και σκότωσαν τον κολλητό μου», είπε σε ένα σημείο της κατάθεσής του στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Θεσσαλονίκης – όπου εκδικάζεται η υπόθεση – ο 21χρονος φίλος του Άλκη, θύμα κι ο ίδιος της επίθεσης. Επί ώρες ολόκληρες περιέγραφε τα λίγα μόλις λεπτά που καθόρισαν τη ζωή του. Τη μία στιγμή έπινε ένα ρόφημα με τον κολλητό του και την άλλη τον κρατούσε πριν αφήσει τελικά την τελευταία του πνοή. Ο κόμπος στον λαιμό του όταν έλεγε πως θα μπορούσε να είναι και ο ίδιος νεκρός ας είναι το καμπανάκι για να θωρακιστεί στο μέγιστο η κοινωνία ενάντια σε τέτοιες επιθέσεις.
Να μην ζήσει ξανά καμία μάνα αυτό που βίωσε η Μελίνα Κακουλίδου. «Αν είχαν μία σταγόνα αλήθειας, θα με έβλεπαν στα μάτια. Γιατί στα μάτια μου θα έβλεπαν τον Άλκη», είπε στη συγκλονιστική της κατάθεση στο δικαστήριο.
Ακόμα κι αν ο Άλκης δεν είναι εδώ, στέλνει το μήνυμα της συνύπαρξης ανεξαρτήτως οπαδικών ή άλλων πεποιθήσεων. Το πρόσωπό του υπάρχει παντού στην πόλη, κρατώντας στην αγκαλιά του όλα τα χρώματα, όλες τις φανέλες κι συγχρόνως όλα τα νέα παιδιά που δικαιούνται να εναποθέτουν την καρδιά τους εκεί που επιθυμούν χωρίς να κινδυνεύουν.
Ας μην υπάρξει άλλος Άλκης.
Πηγή: voria.gr