Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου
Η αγριότητα της δολοφονίας και ο τρόπος που την «σκηνοθέτησε» ο συζυγοκτόνος, έχει εξασφαλίσει σε κανάλια και δίκτυα ενημέρωσης έναν σημαντικό αριθμό δημοσίευσης ειδήσεων με αμείωτο ρυθμό. Οι πραγματικοί λόγοι του ειδεχθούς εγκλήματος ίσως να μην αποκαλυφθούν στο κοινό. Όμως, τα ΜΜΕ με τη σειρά τους κατάφεραν και κατασπάραξαν την οικογένεια της αδικοχαμένης κοπέλας, δίχως να εστιάζουν στον ασήκωτο όγκο προβλημάτων που προκύπτουν πίσω από το τραγικό γεγονός, όπως και στις αλλαγές που χρειάζεται να επικρατήσουν σε μία κοινωνία που έχει εξίσου μερίδιο ευθύνης.
Όλοι μας ερχόμαστε αντιμέτωποι με μία προβολή ειδήσεων χωρίς απαιτούμενη συνείδηση, και τη διασπορά τους με έναν ενοχικά απροκάλυπτο τρόπο. Τίτλοι παραγεμισμένοι με ερωτηματικά, λέξεις με επεισοδιακό ύφος. Μόνο και μόνο για χάρη καλλιεργήματος ενός ανούσιου ενδιαφέροντος στη κοινή γνώμη. Μία ανελέητη στοχοποίηση των άτυχων προσώπων με λεπτομέρειες ευαίσθητου περιεχομένου. Άρτια τοποθετημένες στα περιβόητα newsfeeds για να δημιουργήσουν μία «σαπουνόπερα» με τον αληθινό πόνο των ανθρώπων.
Και τι δεν υποχρεωθήκαμε να διαβάσουμε στον καταιγισμό άρθρων γύρω από την υπόθεση των Γλυκών Νερών. Ακόμη και η οικογένεια της άτυχης Καρολάιν απηύδησε με την ξεδιάντροπη παρουσία καναλιών σε κάθε γωνιά. Την ίδια ώρα που και αυτή αναζητούσε στιγμές ψυχικής ηρεμίας. Από το «πώς έδωσε η μάνα του πιλότου την κόρη Λυδία στην άλλη μάνα», τις τραγελαφικές επινοημένες ιστορίες περί ημερολογίων του θύματος, έως και τις άβολες φωτογραφίες του γυναικοκτόνου στο αντίστοιχο ευρύχωρο κελί του. Η δραματοποίηση του γεγονότος – επενδύοντας μάλιστα στο συναίσθημα του θεατή – επέφερε την διαμόρφωση… πρωταγωνιστών και ό,τι ακολούθως συγκαταλέγεται εντός της καθημερινότητάς τους.
Απροθυμία των ΜΜΕ να σχηματίσουν ολιστική εικόνα
Το ανησυχητικό γεγονός είναι η αδιαφορία των ΜΜΕ να εστιάσουν πραγματικά στα αίτια του εγκλήματος, στην αληθινή του φύση και κατά πόσο πρέπει να μας θέσει σε σκέψη για τυχόν μελλοντικά αποτρόπαια περιστατικά. Από την άλλη, εύλογο να διερωτόμαστε το εξής: όχι μόνο αν έχουν διαπραχθεί τέτοιου είδους εγκλήματα στο παρελθόν, αλλά κατά πόσο έχει αποδοθεί δικαιοσύνη από πλευράς του κράτους μας…
Έπειτα από την συγκλονιστική δολοφονία στα Γλυκά Νερά, καταπιανόμαστε πάλι με ζητήματα του νομικού πλαισίου ή τον νόμο Παρασκευόπουλου. Χωρίς να έχουμε δώσει όλοι μας την απαιτούμενη προσοχή στα νούμερα που «μιλούσαν» εξ αρχής από μόνα τους. Τα δεδομένα μαρτυρούν το συνεχές έγκλημα κατά του γυναικείου φύλου. Με αποτέλεσμα να συζητάμε εκτενώς για εξαφανίσεις γυναικών και για ανεξιχνίαστους φόνους. Πέρα από τις απανωτές καταγγελίες είτε για περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης, είτε αντίστοιχα βιασμού.
Ακόμη και μετά το ειδεχθές έγκλημα στα Γλυκά Νερά, χρειάζεται να στρέψουμε την προσοχή μας σε λύσεις για επιθυμητή αλλαγή. Πέρα από τους προσκεκλημένους αστυνομικούς αναλυτές σε τηλεοπτικά πάνελ, η σκυτάλη πρέπει να δοθεί και σε αρμόδιους της δικαιοσύνης. Σε νομικούς που δύνανται να περιγράψουν πιθανές ελλείψεις στο νομικό πλαίσιο, αλλά και να προτείνουν ειδικούς νόμους με γνώμονα την ασφάλεια της γυναίκας.
Ήδη πολιτικά πρόσωπα της κυβέρνησης προέβησαν δημοσίως σε διαβεβαιώσεις σχετικά με τα περίφημα ισόβια και την 20ετή τους κάθειρξη. Σύμφωνα με όσα ειπώθηκαν, από το προσεχές διάστημα η χρήση προνομίων δεν θα υφίσταται ως ελάφρυνση της βαρύτατης ποινής. Ωστόσο, για να διασφαλίσουμε την προστασία όλων των μελών ανεξαιρέτως, ίσως είναι βαρύνουσας σημασίας να εξετάσουμε την δημιουργία «ειδικών υποδειγματικών τιμωριών» (νόμος για γυναικοκτονία, όπως για τον ήδη υπάρχον της παιδοκτονίας). Έτσι ούτως ώστε να επιτύχουμε συλλογικά την έννοια ισότητας μακροπρόθεσμα.