«Ολους τους παραδείσους της χώρας τους δίνουμε απλόχερα σε μεγαλοεπενδυτές που θα φέρουν φράγκα – Να μη μείνει μία θέση κάτω απ’ τον ήλιο που μας χάιδεψε παρά μόνο αν τους τα ακουμπάμε» έγραψε
Η Κλέλια Ρένεση είναι μία από τους πολλούς κατασκηνωτές που έχουν περάσει στιγμές ανεμελιάς σε έναν από τους επίγειους παραδείσους που έχει την ευλογία να διαθέτει η χώρα μας κι ένας εξ αυτών είναι η Γαύδος. Το νοτιότερο άκρο της Ευρώπης, το νησί που βρίσκεται σχεδόν 3 ώρες κάτω από τα Σφακιά Χανίων, αποτελεί κορυφαίο προορισμό για όσους κάνουν ελεύθερη κατασκήνωση μιας κι ακόμα παραμένει παρθένο και χωρίς μεγάλη δόμηση. Το νησί βγήκε στο προσκήνιο ύστερα από την εκπομπή του Alpha που παρουσίασε τη ζωή των μόνιμων σύγχρονων «Ροβινσώνων» που έχουν στήσει καλύβες και ζουν μόνιμα στο νησί. Μετά την παρουσίαση του ρεπορτάζ η δήμαρχος του νησιού Λίλιαν Στεφανάκη μετέβη στο νησί (σ.σ.: είναι μόνιμη κάτοικος Χανίων) κι απαίτησε να ξηλωθούν οι καβάτζες των μόνιμων ερημιτών προκαλώντας αντιδράσεις.
Μια εξ αυτών και η γνωστή ηθοποιός η οποία ξέσπασε κατά της δημάρχου και με ανάρτησή της στο Facebook έδωσε τη δική της απάντηση στα όσα προσπαθούν να πετύχουν οι τοπικοί άρχοντες.
«Μαθαίνουμε ότι στην Γαύδο αποφασίστηκε το ξερίζωμα των μόνιμων κατασκηνωτών και σήμερα κιόλας ξηλώθηκαν πολλές καβάτζες. Αυτό το καταφύγιο των άγριων πετούμενων, των ποιητών, των ονειροπόλων, των ασυμβίβαστων, των ερημιτών, των φυσιολατρών, των μοναχών φαίνεται ότι φτάνει στο τέλος του. Οκ, το εμπεδώσαμε. Όλοι θα πρέπει να παραθερίζουμε σε οργανωμένα κλουβιά, να δροσιζόμαστε στη θάλασσα σε σειρά προτεραιότητας, να πληρώνουμε και για τον ήλιο που μας κοιτάει και βεβαίως να είμαστε φρόνιμοι, συνεπείς και φιλήσυχοι πολίτες και προπάντως υπέροχοι ΠΕΛΑΤΕΣ. Όλους τους παραδείσους της χώρας μας να τους δίνουμε απλόχερα σε μεγαλοεπενδυτές που θα φέρουν φράγκα και έτσι να μην μείνει μία θέση κάτω απ’ τον ήλιο που μας χάιδεψε παρά μόνο αν τους τα ακουμπάμε» έγραψε χαρακτηριστικά και συμπλήρωσε:
«Όταν έγραψα τον στίχο «την Γαύδο να την κλέψουμε από τον χάρτη» έκανα μια ευχή να μην φτάσουν εκεί οι «καθωσπρεπισμοί» της άρρωστης βαριά κοινωνίας μας. Όπως φαίνεται δεν έπιασε… Το τραγούδι αυτό το έγραψα κάτω από τον κέδρο που με φιλοξενούσε με τα πόδια μου βαθιά χωμένα στην άμμο, συνδεδεμένη με τη γη που με αγκάλιαζε… χωρίς κλειδιά, χωρίς σκεπή, χωρίς ρεύμα, χωρίς φως… ελεύθερη. Σε όποιο μέρος του κόσμου και αν βρεθώ μιλάω για το όσα μου έμαθε αυτό το νησί. Για μένα και για σένα. Μεγάλο κρίμα»
Πηγή: reader.gr