Τον τελευταίο έναν χρόνο, λόγω των συνθηκών που έφερε η πανδημία, πολλοί άνθρωποι αναγκάστηκαν να εργαστούν από το σπίτι. Όμως, όσοι συνδέουν καθημερινά τον υπολογιστή τους στην πρίζα και περνούν 8 ώρες μπροστά στην οθόνη, δεν γνωρίζουν ότι στη πραγματικότητα, συμμετέχουν στο ξεκίνημα μίας νέας βιομηχανικής επανάστασης.
Περισσότερο από το 90% των Αμερικανών οδηγούν για τη δουλειά τους κατά μέσο όρο μία απόσταση 27 λεπτών. Η απόσταση αυτή μεταξύ σπιτιού και γραφείου αποτελεί τη βάση της αστικής οικονομίας. Η τηλεργασία είναι κάτι που την αποδυναμώνει. Ποιες είναι λοιπόν, οι αλλαγές που θα φέρει αυτή η νέα βιομηχανική επανάσταση;
Η τηλεργασία υπήρχε ήδη από το 2019. Το εμπόδιο όμως στην περαιτέρω ανάπτυξή της δεν ήταν τεχνολογικό. Αλλά κοινωνικό. Σύμφωνα με τον οικονομολόγο David Auton, η τηλεργασία υπέφερε από αυτό που λέμε «τηλεφωνικό πρόβλημα». Τι σημαίνει αυτό; Επτά δεκαετίες μετά την εφεύρεση του τηλεφώνου, τη δεκαετία δηλαδή του 1860, μόνο οι μισοί και λιγότερο Αμερικανοί το είχαν στην κατοχή τους. Οι περισσότερες οικογένειες δεν είχαν τηλέφωνο, διότι δεν κατείχε και κανένας από τους φίλους τους. Αυτό είναι γνωστό ως νόμος της Metcalfe. Η αξία ενός δικτύου επικοινωνιών αυξάνεται ανάλογα με τον αριθμό των χρηστών του.
Έτσι, το ίδιο ισχύει και με την τηλεργασία. Το 2018 θεωρούνταν παράξενο να ζητήσουμε από το αφεντικό μας να μεταφέρουμε μία συνάντηση στο Skype ή στο Zoom. Ο όρος και η τεχνολογία της τηλεδιάσκεψης υπήρχε, αλλά θεωρήθηκε ως υποκατάστατο. Το πιο σημαντικό αποτέλεσμα της πανδημίας δεν ήταν ότι μάς δίδαξε πώς να χρησιμοποιούμε το Zoom, αλλά μάλλον ότι ανάγκασε όλους τους άλλους να το χρησιμοποιούν. Οι τηλεπικοινωνίες δεν χρειάζεται να είναι το απόλυτο υποκατάστατο των προσωπικών συναντήσεων, απλώς αρκεί ότι είναι αποτελεσματικές. Ως επί το πλείστον, η τηλεργασία λειτουργεί.
Όσο περισσότερο ερευνούμε για την τηλεργασία και τις επιπτώσεις της τόσο καταλαβαίνουμε τις αλλαγές που θα φέρει στο μέλλον. Ακολουθούν τέσσερις προβλέψεις ειδικών.
H ανάπτυξη του «Supercommuting», αυτή τη φορά μέσω των υπολογιστών
Η τηλεργασία μπορεί να λύνει το πρόβλημα της απόστασης σπίτι-γραφείο, μπορεί όμως μερικές φορές να το χειροτερεύει. Σύμφωνα με τον οικονομολόγο Chris Salviati, οι τιμές των διαμερισμάτων ενοικίασης πέφτουν απότομα στα κέντρα των πόλεων, ενώ αυξάνονται στα προάστια. Υπάρχει μία τάση μετανάστευσης από τα κέντρα των πόλεων προς τα προάστια, εφόσον πλέον η γεωγραφική απόσταση δεν παίζει ρόλο στην εργασία. Ο χαρακτηρισμός για το Διαδίκτυο ως «αυτοκινητόδρομος των πληροφοριών», φαίνεται εδώ να είναι κατάλληλη. Όπως μετά από δεκαετίες ο αμερικανικός αυτοκινητόδρομος χρησίμευσε για τη μετακίνηση οικογενειών από τα κέντρα των πόλεων προς τα προάστια, το ίδιο συμβαίνει και με το Zoom.
Σήμερα, ο όρος «supercommuting» χρησιμοποιείται για να περιγράψει αυτό που πρέπει να υφίστανται οι εργαζόμενοι χαμηλού εισοδήματος, οι οποίοι ζουν μακριά από τη δουλειά τους, κυρίως λόγω έλλειψης προσιτής στέγασης. Όμως, η επανάσταση της εξ αποστάσεως εργασίας θα μπορούσε να αλλάξει την έννοια αυτή. Η μεταφορά θέλει να δείξει ότι το «supercommuting» πλέον και οι μεγάλες αποστάσεις γίνονται ουσιαστικά μέσω των υπολογιστών. Αυξήθηκε έτσι ο αριθμός των πιο εύπορων εργαζόμενων, που μεταναστεύουν στα προάστια, σε μεγαλύτερα σπίτια, καθώς πλέον η εργασία γίνεται διαδικτυακά. Η λογική αυτή οδήγησε στην αύξηση των τιμών των ακινήτων στις μικρές πόλεις και τα προάστια.
H παρακμή των παράκτιων πόλεων-σούπερ σταρ
Σύμφωνα με ετήσια ανασκόπηση, η Καλιφόρνια έχασε το 2020, από μετανάστευση, περισσότερους ανθρώπους από οποιοδήποτε άλλο κράτος. Παρόμοια και η Νέα Υόρκη, η Πενσυλβάνια, το Νιου Τζέρσευ και η Μασαχουσέτη. Τα ενοίκια μειώθηκαν στις ακριβές παράκτιες πόλεις, όπως είναι το Σαν Φρανσίσκο, το Σιάτλ, το Λος Άντζελες και η Βοστώνη.
Αυτές οι τάσεις μετανάστευσης θα μπορούσαν να προκαλέσουν μακροπρόθεσμα προβλήματα σε πόλεις όπως το Σαν Φρανσίσκο και τη Νέα Υόρκη, όπου οι δημοτικές υπηρεσίες βασίζονται σε φόρους ιδιοκτησίας, φόρους πωλήσεων και έσοδα αστικών συγκοινωνιών. Εάν οι άνθρωποι εγκαταλείψουν τη Νέα Υόρκη για παράδειγμα και οι νεοεισερχόμενοι δεν πάρουν αμέσως τη θέση τους – αυτό θα μειώσει τα έσοδα του μετρό και των λεωφορείων της πόλης, γεγονός που θα οδηγήσει σε περικοπές υπηρεσιών. Αυτό θα κάνει τη Νέα Υόρκη ένα πιο δύσκολο μέρος για να ζήσει κανείς και έτσι ακόμα περισσότεροι άνθρωποι θα φύγουν από την πόλη.
Το πιο αισιόδοξο σενάριο είναι ότι οι πόλεις αυτές με τη μείωση του κόστους ενοικίασης και στέγασης, θα προσελκύουν μια νέα γενιά μεταναστών και οικογενειών μεσαίας τάξης, οι οποίοι θα επιστρέψουν στην πόλη, γεγονός που θα οδηγήσει σε αναγέννηση. Όμως, τόσο οι αισιόδοξες όσο και οι απαισιόδοξες περιπτώσεις περιλαμβάνουν μια δύσκολη μεταβατική περίοδο.
Η ανάπτυξη σε άλλα μέρη
Το σενάριο αυτό για τις σούπερ σταρ πόλεις, θα μπορούσε να φέρει κέρδος στην Αμερική – όχι μόνο επειδή το χαμηλότερο κόστος των ακινήτων θα προσελκύσει οικογένειες μεσαίας τάξης, αλλά και επειδή η παράκτια διασπορά θα μπορούσε να φέρει την ανάπτυξη σε άλλα μέρη.
Οι πολιτικές στέγασης που εμποδίζουν την ανάπτυξη στις πλούσιες πόλεις, μειώνουν την εθνική παραγωγικότητα, την αύξηση του εισοδήματος και την κινητικότητα μεταξύ των γενεών. Οι πλούσιες πόλεις με τη μεγαλύτερη κινητική ανοδική πορεία είναι οι λιγότερο προσιτές, ενώ τα πιο προσιτά μέρη διαμονής έχουν χαμηλό ιστορικό κινητικότητας. Ως αποτέλεσμα, η Αμερική έχει διαιρεθεί τις τελευταίες δεκαετίες, όχι μόνο πολιτικά και ταξικά, αλλά και γεωγραφικά.
Η τηλεργασία δεν αποτελεί ιδανικό υποκατάστατο, αλλά οι χιλιάδες εργαζόμενοι με υψηλό εισόδημα που ενδέχεται να μετακινούνται με τα μετρό, μίας πόλης χαμηλού εισοδήματος θα μπορούσαν να τονώσουν την οικονομία, με τη δημιουργία θέσεων εργασίας αλλά και να αυξήσουν τα τοπικά εισοδήματα.
Η επόμενη Silicon Valley δεν βρίσκεται πουθενά
Μία πιθανότητα είναι ότι η τηλεργασία θα εξαλείψει την έννοια της μητροπολιτικής βιομηχανίας, καθώς οι επιχειρήσεις θα έχουν διαδικτυακά εργαζόμενους παντού, σκορπισμένους σε όλο τον κόσμο. Μετά την πανδημία μπορούμε να σκεφτούμε τη Silicon Valley ως μία ιδέα που δεν υπάρχει μόνο σε ένα συγκεκριμένο σημείο, σε μία συγκεκριμένη χώρα, αλλά παντού. Το 42% των επιχειρήσεών της δηλώνουν ότι η ιδέα της τηλεργασίας χωρίς να υπάρχει κάποια συγκεκριμένη έδρα-χώρα, προτιμάται σε σύγκριση με τον παραδοσιακό τρόπο λειτουργίας τους.
Με αυτόν τον τρόπο το Διαδίκτυο δημιουργεί εκ νέου πολλά οφέλη, καθώς θα μπορέσουν να συνεργαστούν πολλά παραγωγικά και ταλαντούχα άτομα μαζί, προερχόμενα από διάφορες χώρες του κόσμου.
ΠΗΓΗ: parallaximag.gr