Στα πρότυπα που καλλιεργεί σε παιδιά και νεαρούς αθλητές ο εμπορευματοποιημένος επαγγελματικός αθλητισμός, αυτά του ατομικού δρόμου και της αποκοπής από την κοινωνική πάλη, αναφέρθηκε ο μπασκετμπολίστας της ΑΕΚ, Νίκος Παππάς σε συνέντευξή του στο «Οpen».
«Τα πρότυπα που προβάλλουν ως ιδανικότερα, δεν ταιριάζουν σε εμένα»
Ακούω συνεχώς στη δική μου δουλειά “να ακούς τον προπονητή σου, να δουλεύεις σκληρά, να είσαι ταγμένος σε αυτό, να είσαι σ’ ένα γήπεδο και να προπονείσαι”. Αυτό είναι κάτι που εμένα δεν μου ταιριάζει και δεν μπορώ να καταδικάσω ένα παιδάκι να αφιερώσει όλη τη ζωή του σ’ ένα άθλημα χωρίς να ζήσει έξω τη ζωή του. Να καταλάβει τι γίνεται. Πόσω μάλλον όταν ένα άθλημα έχει μια ημερομηνία λήξης και μετά τα 30-35 βγαίνεις σ’ αυτήν την βάρβαρη κοινωνία με τον πιο άγαρμπο τρόπο και γνωρίζοντας ότι μόνο πράγμα είναι το μπάσκετ και τίποτε άλλο», τόνισε ο Νίκος Παππάς.
Όχι στον ανταγωνισμό, αλλά έμφαση στις αληθινές αξίες του αθλητισμού
Στηλίτευσε ακόμα τη λογική του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού που στοχεύει μόνο στον πρωταθλητισμό με κάθε δυνατό τρόπο. Ασκώντας έτσι πίεση στους αθλητές, ειδικά τους νέους, να αθλούνται όχι με γνώμονα τις αξίες της αλληλεγγύης, της ομαδικότητας και της ευγενούς άμιλλας, αλλά του στυγνού ανταγωνισμού.
«Και όμως προβάλλουν ότι ένα παιδί πρέπει να είναι μέσα σ’ ένα γήπεδο, ταγμένο και να δουλεύει σκληρά ώστε να πετύχει σ’ ένα άθλημα είτε λέγεται μπάσκετ, είτε λέγεται ποδόσφαιρο, στίβος και οτιδήποτε άλλο. Όλα πρέπει να γίνονται με μέτρο. Και εγώ κάνω πρωταθλητισμό. Έχω πάρει πόσους τίτλους, έχω παίξει στο υψηλότερο επίπεδο, αλλά δεν θυσίασα ποτέ όλον μου τον χρόνο για να ταχθώ σε αυτό. Προφανώς θα μπορούσα να είχα φτάσει ψηλότερα αν ήμουν τυχερός ή αν είχαν αφοσιωθεί περισσότερο αλλά θεωρώ τα πάντα με μέτρο. Δεν θα ήμουν περήφανος για τον γιο μου να μην μπορούσε να σταθεί έξω σε οποιαδήποτε κουβέντα και να μην είχε άποψη», σημείωσε χαρακτηριστικά.
Σχετικά με την κοινωνική του δράση
«Πάντα πηγάζει από μέσα μου να υποστηρίζω το αουτσάιντερ, τον αδικημένο, τον ταλαιπωρημένο. Προσωπικά πάντα προσπαθούσα να ήμουν ανταγωνιστικός και να ξεχωρίζω. Όμως, δεν αναιρεί ότι υπάρχει και έξω κόσμος, ο οποίος μπορεί να μην είχε τα εφόδια και τις δυνατότητες και την τύχη που είχα εγώ. Πάντα μου άρεσε να είμαι έτσι. Γενικά είμαι λίγο ανήσυχος, δεν μπορώ να δηλώσω ποτέ ότι ήμουν ή είμαι ευτυχισμένος. Είμαι πολύ ανήσυχος για να είμαι ευτυχισμένος.
«Πάντα κάτι με απασχολεί. Πάντα κάτι σκέφτομαι. Πάντα κάτι με τρώει μέσα μου. Μπορεί να μην έχει να κάνει με εμένα ή τους φίλους μου ή την οικογένειά μου. Μπορεί να είναι το οτιδήποτε. Πάντα μου ικανοποιούσε να έβαζα ένα λιθαράκι για να μπορέσει να χαρεί κάποιος. Όταν το ανακάλυψα αυτό, κατάλαβα ότι είναι πολύ ωραίο να το προσπαθείς. Γιατί αυτό το χαμόγελο που θα πας στο τέλος της ημέρας είναι πολύ όμορφο. Και δεν το λέω ρομαντικά και κλισέ και πόσο γραφικό μπορεί να ακουστεί. Αν το τσιμπήσεις αυτό το χαμόγελο από έναν άνθρωπο είναι τεράστια χαρά. Δεν έχει λεφτά αυτό».
Πηγή: www.rosa.gr