Μια νέα πτυχή πίσω από την παχυσαρκία και τις υπερφαγικές τάσεις των ατόμων με τη νόσο
Μια νέα πτυχή πίσω από την παχυσαρκία και τις υπερφαγικές τάσεις των ατόμων με τη νόσο αποκαλύπτει πρόσφατη μελέτη από το Τμήμα Νευροϊατρικής και Επιστήμης της Κίνησης που δημοσιεύεται Frontiers in Endocrinology. Τα ευρήματα αναδεικνύουν τις σημαντικές ψυχολογικές επιπτώσεις της νόσου, πέρα από την επιβάρυνση που προκαλεί στη σωματική υγεία.
Στη συνήθη αντιμετώπιση της παχυσαρκίας περιλαμβάνονται συστάσεις για υγιεινή διατροφή και περισσότερη σωματική άσκηση ενώ σε σοβαρά περιστατικά οι βαριατρικές επεμβάσεις αποτελούν σχεδόν μονόδρομο. Ωστόσο, επισημαίνει η Δρ Trine Tetlie Eik-Nes, επικεφαλής του νέου ερευνητικού εγχειρήματος, ζητούμενο είναι να ληφθούν υπ’ όψιν όλοι οι παράγοντες που σχετίζονται με τη νοσογόνο παχυσαρκία, συμπεριλαμβανομένων των ψυχολογικών και κοινωνικών, ώστε να επιτευχθεί μια ολιστική θεραπευτική προσέγγιση. «Η θεραπευτική μας προσέγγιση στηρίζεται στην εκπαίδευση των ασθενών ώστε να κατανοήσουν τους λόγους που καταλήγουν στην υπερφαγία, ακολουθούμενη από ασκήσεις και ομαδικές συζητήσεις», εξηγεί.
Η παχυσαρκία και η υπερφαγία είναι προβλήματα που οι ρίζες τους απλώνονται μακρύτερα από τα προφανή όπως η μεγάλη όρεξη, η γενετική προδιάθεση ή η νωθρότητα, και φτάνουν σε βαθύτερα ψυχολογικά και κοινωνικά αίτια. «Οι διεθνείς μελέτες αναφέρουν ότι το 30-50% των ατόμων με έντονες υπερφαγικές τάσεις που αναζητούν θεραπεία για την παχυσαρκία αντιμετωπίζουν αδυναμία ελέγχου από ψυχολογικά αίτια που μπορεί να οδηγήσει έως και σε υπερκατανάλωση τροφής για μια ολόκληρη ημέρα» αναφέρει και παραθέτει τέτοιες αιτίες όπως παιδικά τραύματα, αρνητική εικόνα για τον εαυτό μας ή το σώμα μας ειδικά, προβληματικές σχέσεις με τους γονείς και κοινωνικές δυσκολίες όπως στιγματισμός λόγω του σώματος.
Το φαγητό λειτουργεί ως ένα καταφύγιο που βοηθά στην αντιμετώπιση της καθημερινότητας. «Αν έχεις μια ασφάλεια, καλή υποστήριξη, αξιοπρεπή οικονομική κατάσταση και διαχειρίσιμη καθημερινότητα, δεν χρειάζεται να ελέγξεις τα συναισθήματά σου μέσα από το φαγητό ή το αλκοόλ», προσθέτει η Δρ Eik-Nes.
Η νέα αποτελεσματική μέθοδος
Στη μελέτη συμμετείχαν 42 ενήλικες με παχυσαρκία 2ου βαθμού (Δείκτης Μάζας Σώματος /ΔΜΣ 35 – 39,9 ή 3ου βαθμού/ακραία (ΔΜΣ ίσος ή μεγαλύτερος από 40) με επιπλέον προβλήματα, οι οποίοι είχαν επισκεφθεί το Εξωτερικό Ιατρείο Παχυσαρκίας του Νοσοκομείου St. Olav’s Hospital. Η πλειοψηφία ήταν γυναίκες, έξι συμμετέχοντες είχαν υποβληθεί σε βαριατρική επέμβαση ενώ ως υπερφαγία ορίστηκε η επαναλαμβανόμενη υπερκατανάλωση τροφής σε ποσότητες μεγαλύτερες από το κανονικό.
Οι συμμετέχοντες συναντήθηκαν συνολικά 30 ημέρες σε διάρκεια δέκα εβδομάδων. Στο πλαίσιο κάθε συνάντησης, χωρίζονταν σε μικρές ομάδες όπου συζητούσαν την καθημερινότητά τους. Στόχος του προγράμματος ήταν να αντιληφθούν τη σύνδεση του σωματικού βάρους με την ψυχική υγεία, των καθημερινών προκλήσεων που αντιμετώπιζαν αλλά και να λάβουν εξατομικευμένο πλάνο για το πώς να πετύχουν τους στόχους τους.
Στο πέρας των δέκα εβδομάδων είχαν καταφέρει να μειώσουν κατά 30% τα υπερφαγικά επεισόδια και να πετύχουν βελτίωση σε ψυχολογικά ζητήματα όπως εσωτερική πάλη, άγχος, κατάθλιψη και ευερεθιστότητα. Επιπλέον, ανέφεραν ότι ένιωθαν πολύ λιγότερο περιορισμένοι ως προς τις κοινωνικές τους δραστηριότητες. Τέλος, αν και δεν υπήρξε σχετική μέτρηση, η εικόνα πολλών μαρτυρούσε και απώλεια σωματικού βάρους.
Συνέπειες του κοινωνικού στίγματος
Οι συμμετέχοντες κατάφεραν να έρθουν σε επαφή με τους λόγους που πυροδοτούν την υπερφαγία. Για πολλούς, διαπιστώθηκε ότι η υπερκατανάλωση φαγητού ή το συνεχές τσιμπολόγημα ήταν μια αντίδραση όταν βρίσκονταν έξω από τη ζώνη ασφαλείας τους, ένας τρόπος να νιώσουν πιο ήρεμοι.
Πολλοί συνειδητοποίησαν ότι η αρνητική εικόνα που έχουν για το σώμα τους και η ντροπή λειτουργούσαν ως εμπόδιο συμμετοχής στην κοινωνική ζωής και ενασχόλησης με σωματικές δραστηριότητες. Αυτό ίσως εξηγεί και γιατί είναι συχνά τόσο δύσκολο για τα άτομα με παχυσαρκία να ακολουθήσουν ένα πρόγραμμα στην καθημερινότητά τους.
Πηγή: ygeiamou.gr