Όσοι ασθενής έχουν διαγνωσθεί με σύνδρομο Μινχάουζεν στη διεθνή βιβλιογραφία έχουν καταγραφεί ως περιστατικά με θανάτους ή πρόκληση ασθενειών σε παιδιά και ηλικιωμένους.
Το μεσημεριανό μαγκαζίνο του Ράδιο Θεσσαλονίκη «Εφαρμογή Θεσσαλονίκη» ρώτησε την ψυχολόγο – οικογενειακή ψυχοθεραπεύτρια, Δέσποινα Δριβάκου για το σύνδρομο Μινχάουζεν και για το αν κάποιος που διαγνωστεί με αυτό αντιμετωπίζεται ως ψυχικά ασθενής.
«Το άτομο στην πραγματικότητα επινοεί ασθένειες στον εαυτό του αρκετά σοβαρές. Στην περίπτωση που αφορά το ίδιο το άτομο τα κίνητρα του είναι κυρίως εσωτερικά, ενδοψυχικά, θέλει να τραβάει την προσοχή και τον οίκτο των ανθρώπων. Είναι νοσηρό και οδηγεί το άτομο σε σοβαρά προβλήματα υγείας ενώ στο σύνδρομο Μινχάουζεν δια αντιπροσώπου βλέπουμε ουσιαστικά πάρα πολλά παιδιά να πηγαίνουν στα νοσοκομεία, με προβλήματα που κατ επανάληψη εμφανίζονται με το ίδιο αίτιο.
Είναι εύκολο να διαπιστωθεί το πρόβλημα μόλις απομακρυνθεί το παιδί από τον γονέα που ασκεί την εποπτεία πάνω του, διότι τότε βλέπουμε ότι τα συμπτώματα υποχωρούν. Ακόμα ένα σύμπτωμα που παρατηρούμε είναι ότι το θύμα προσκολλάτε στον κακοποιητή χωρίς όμως να γνωρίζει την κακοποιητική συμπεριφορά».
Σύμφωνα με την ψυχολόγο πρόκειται για άτομα που έχουν πάρα πολύ καλή γνώση για το τι προκαλούν στα θύματά τους, είναι πάρα πολύ ευφυή στον τρόπο που διαχειρίζονται τον λόγο τους και την συμπεριφορά τους.
«Ο γονιός επιμένει ότι το παιδί του νοσεί, ότι είναι ευαίσθητο ή το απομονώνει από το περιβάλλον του, χρειάζεται σε κάθε περίπτωση να διαλευκανθεί κατά πόσο ισχύουν αυτά που λέει.
Όταν μιλάμε για διαταραχές προσωπικότητας είναι κάτι πολύ δύσκολο».
«Αποτελεί μια ιδιαίτερη πρόκληση για τους επαγγελματίες στο χώρο της υγείας και της ψυχικής υγείας κατ επέκταση, γιατί δεν διαγιγνώσκεται εύκολα, δεν γίνεται αντιληπτό εύκολα καθώς τα θύματα έρχονται κατά κύριο λόγο στο προσκήνιο και καταλαβαίνουμε ότι κάτι δεν πάει καλά, ενώ ο πραγματικός ασθενής είναι ο θύτης».
Πηγή: thessnews.gr