1983: Το πρώτο θύμα της “τυφλής” βίας

Πριν από 39 χρόνια η ιστορία είχε επαναληφθεί. Ο 18χρονος τότε αθλητής της ποδηλασίας Αριστείδης Δημητριάδης θέλησε να αστειευτεί για την ήττα του Άρη στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος (Παναθηναϊκός – Άρης 5-1). Δεν ήξερε όμως ότι αυτό το αστείο θα του στερούσε την ζωή

Το ημερολόγιο έγραφε 9 Σεπτεμβρίου 1983 όταν ο Αριστείδης άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ. Έξι ημέρες πάλευε να μείνει στην ζωή έπειτα από την βάρβαρη επίθεση που δέχτηκε αυτός και 2 φίλοι του στη συμβολή των οδών Μαρασλή και Πλαταιών, στη Χαριλάου. Σας ακούγεται γνώριμο;

Το τραγικό της υπόθεσης ήταν πως ο ίδιος δεν ήταν καν φίλαθλος και δεν είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το ποδόσφαιρο. Ο άτυχος νεαρός ήταν ποδηλάτης στον Αθλητικό Σύλλογο Πέρα Θεσσαλονίκης

Αυτό δεν εμπόδισε τους δολοφόνους τους και ο 18χρονος έπεσε θύμα της «τυφλής» βίας που «γεννά» ο χουλιγκανισμός…

Όπως ο Αριστείδης έτσι και ο Άλκης έκανε βόλτα με 2 φίλους του. Όπως ο Αριστείδης έτσι και Άλκης δέχτηκαν βίαια και απάνθρωπα χτυπήματα που τους στέρησαν την ζωή. Και οι δύο μόλις είχαν ενηλικιωθεί και είχαν όλη την ζωή μπροστά τους

Οι μαρτυρίες των φίλων

«Τρεις εύσωμοι νεαροί μας επιτέθηκαν ξαφνικά χωρίς να τους δώσουμε καμία αφορμή», είπε από το νοσοκομείο «Αγία Σοφία», όπου είχε μεταφερθεί τραυματισμένος ο 18χρονος Γιώργος Γαβριηλίδης. «Εγώ μαζί με το φίλο μου Ηρακλή Ορκά είχαμε πάει στο γήπεδο Χαριλάου για να δούμε τον αγώνα του ΠΑΟΚ με τον Απόλλωνα Καλαμαριάς και όταν τελείωσε πήγαμε στο σπίτι του Άρη για να τον πάρουμε και να βγούμε για μια βόλτα. Δεν ήταν οπαδός καμιάς ομάδας, δεν έβλεπε ποδόσφαιρο. Ενώ περπατούσαμε στο δρόμο με ρώτησε από περιέργεια τι έκανε ο Άρης στην Αθήνα με τον Παναθηναϊκό. Μόλις του είπα το αποτέλεσμα, όρμησαν ξαφνικά πάνω μας τρία άτομα που φορούσαν τζιν παντελόνια και αρβύλες και άρχισαν να μας χτυπούν. Εμένα με χτύπησαν στο πρόσωπο και έπεσα στο πεζοδρόμιο. Όταν σηκώθηκα είδα τον Άρη αναίσθητο, δεν μπορούσε να μιλήσει».

«Με χτύπησαν στη μύτη και το πρόσωπό μου γέμισε αίματα», συμπλήρωσε ο 18χρονος παλαιστής του ΒΑΟ Ηρακλής Ορκάς. «Όπως ήμουν πεσμένος, είδα τους άλλους δύο να κλωτσάνε τον Άρη στο κεφάλι. Όταν έμεινε ακίνητος στο πεζοδρόμιο, το έβαλαν στα πόδια. Γύρω μας ήταν πολύς κόσμος, αλλά όλα έγιναν τόσο γρήγορα που κανείς δεν πρόλαβε να αντιδράσει».

Η μάχη του Αριστείδη να κρατηθεί στη ζωή

Ο 18χρονος Άρης Δημητριάδης μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ και εισήχθη αμέσως σε θάλαμο εντατικής παρακολούθησης της νευρολογικής κλινικής. Η κατάσταση ήταν πολύ άσχημη. Η ζωή του κρεμόταν από μία κλωστή και οι γιατροί το κατάλαβαν από την πρώτη στιγμή

Ο Άρης είχε εκτεταμένη αιμορραγία στην περιοχή του στελέχους και στο κοιλιακό τμήμα του νωτιαίου μυελού. Οι γιατροί ενημέρωσαν τους γονείς του πως και να κατάφερνε να βγει ζωντανός από αυτή την μάχη η ζημία στον εγκέφαλο του ήταν ανεπανόρθωτη

Η Θεσσαλονίκη στο άκουσμα της είδησης «μούδιασε». Κανείς δεν ήθελε να πιστέψει ότι ένα νέο παιδί έχασε την ζωή του τόσο άδικα. Κανείς δεν ήθελε να δεχτεί ότι υπήρξαν κάποιοι που σκότωσαν επειδή έχασε η ομάδα τους.

Η σύλληψη

Μετά από εκτεταμένη έρευνα οι αστυνομικοί βρήκαν τους δράστες. Την επόμενη ημέρα του επεισοδίου συνέλαβαν τον 20χρονο Στάθη, ο οποίος ήταν ναυτικός και είχε ξεμπαρκάρει μόλις ένα μήνα νωρίτερα. Πριν περάσουν 24 ώρες, παρουσιάστηκαν συνοδεία του δικηγόρου τους ο δίδυμος αδελφός του, Δημήτρης, ο οποίος υπηρετούσε την στρατιωτική του θητεία και ο μεγαλύτερος αδελφός τους Τάσος, 23 χρόνων, φοιτητής οικονομικών στο Βούπερταλ της Δυτικής Γερμανίας.

«Μας προκάλεσαν βρίζοντας την ομάδα μας, τον Άρη και μας επιτέθηκαν πρώτοι, γι’ αυτό τους χτυπήσαμε», είπαν κυνικά στους δημοσιογράφους κατά την παρουσίασή τους στην Ασφάλεια.

Ο μεγαλύτερος αδερφός ήταν αυτός που πήρε την ευθηνή και παραδέχτηκε πως αυτός έριξε την μοιραία κλωτσιά στο κεφάλι του 18χρονου αθλητή. Στην συνέχεια θέλοντας να αποφύγουν τα χειρότερα άλλαξαν γραμμή υπεράσπισης και είπαν πως το μοιραίο χτύπημα προήλθε από την πτώση του στο έδαφος.

«Εγώ απλώς λογομάχησα μαζί τους, δεν χτύπησα κανέναν», είπε ο Στάθης και έριξε την ευθύνη στους…περαστικούς: «Μαζεύτηκαν γύρω μας καμιά τριανταριά άτομα και φώναζαν “βαράτε τους”. Κανείς δεν μας χώρισε, ίσως φοβήθηκαν να ανακατευτούν. Αυτοί έπρεπε να είναι τώρα στο σκαμνί και όχι εμείς, γιατί εάν μας χώριζαν δεν θα είχε γίνει τίποτα».

Η απόφαση του δικαστηρίου

Η Αστυνομία αποφάσισε να μην συμπεριλάβει στην ανακοίνωση της την διεύθυνση κατοικίας των δολοφόνων προσπαθώντας να αποκλείσει μία πιθανή… βεντέτα.

Στην ίδια ανακοίνωση αναφερόταν ότι το 1978 ο Τάσος είχε τραυματίσει σοβαρά έναν στρατιώτη στην οδό Τσιμισκή, ενώ ο αδελφός του Δημήτρης είχε εμπλακεί σε ληστεία. Ο εισαγγελέας στον οποίο οδηγήθηκαν άσκησε εναντίον τους ποινική δίωξη για σκοπούμενη βαριά σωματική βλάβη σε βάρος του Αριστείδη Δημητριάδη και κατά συρροή επικίνδυνη σωματική βλάβη σε βάρος των δύο φίλων του. Στην απολογία τους ισχυρίστηκαν ότι ο 18χρονος και η παρέα του τούς επιτέθηκαν και εκείνοι αναγκάστηκαν να αμυνθούν. Δεν έπεισαν, όμως, ανακριτή και εισαγγελέα, που τους έκριναν προφυλακιστέους.

Την επόμενη η μέρα στις 7 το πρωί ο Αριστείδης έχασε την άνιση μάχη που έδινε στο ΑΧΕΠΑ και η κατηγορία για τα τρία αδέλφια μετατράπηκε σε θανατηφόρα σωματική βλάβη.

Τόσο άδικο…

Δύο νέα παιδιά με όλο το μέλλον στα πόδια τους χάσανε την ζωή τους…

Αρρωστημένα μυαλά που σκότωσαν γιατί δεν η μπλούζα της ομάδας τους είχε διαφορετικό χρώμα από αυτό των θυμάτων.

Μια πράξη φρίκης που είχε συγκλονίσει όλη την Ελλάδα δυστυχώς επαναλήφθηκε το 2022.

Οι ομοιότητες σε αυτές τις 2 δολοφονίες είναι τρομακτικές

Με πληροφορίες από το bloko.gr