Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης γεννημένος στο Ραμαβούνι Μεσσηνίας το 1770 άφησε το αποτύπωμα του στον ελληνικό αγώνα ανεξαρτησίας. Έχασε τον πατέρα του σε ηλικία 10 χρονών από του Τούρκους, κάτι που σημάδεψε την παιδική του ηλικία. Λίγα χρόνια μετά σε ηλικία 17 χρονών παντρεύτηκε την Αικατερίνη Καρούσου, κόρη τοπικού προεστού. Υπήρξε μέλος της Φιλικής Εταιρείας και μετέπειτα θερμός υποστηρικτής του Καποδίστρια και του Όθωνα. Το 1821 κατευθύνθηκε προς την Μάνη για να αγωνιστεί για το έθνος του. Παρόλα αυτά η σθεναρή αντίσταση που προέβαλε στην πολιτική της Αντιβασιλείας, είχε ως αποτέλεσμα την θανατική του καταδίκη, η οποία δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, καθώς μετά την ενηλικίωση του Όθωνα πήρε χάρη. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης απεβίωσε από εγκεφαλικό επεισόδιο το 1843.
Ο Αθανάσιος Διάκος είναι μία πρωταγωνιστική προσωπικότητα του Ελληνικού Αγώνα, ο βασικός τόπος δράσης του ήταν η Στερεά Ελλάδα. Γεννήθηκε στην Φωκίδα το 1778. Το επώνυμο του είναι αμφιλεγόμενο καθώς μερικοί υποστηρίζουν ότι ονομάζονταν Αθανάσιος Γραμματικός ή Μασσαβέτας. Το 1818 έγινε μέλος της Φιλικής Εταιρείας ενώ δύο χρόνια μετά έγινε αρματολός στην Λιβαδειά. Ο Αθανάσιος Διάκος έμεινε στην ιστορία λόγω του μαρτυρικού θανάτου του. Τον Απρίλιο του 1821, καταδικάστηκε σε αποτρόπαιο θάνατο. Πιο συγκεκριμένα, μία σιδερένια σούβλα διαπέρασε το σώμα του χωρίς όμως να αγγίξει τα ζωτικά του όργανα. Στην συνέχεια, τοποθέτησαν την σούβλα σε όρθια θέση ώστε ο μελλοθάνατος να πεθάνει βασανιστικά από φρικτούς πόνους. Ο Διάκος επέδειξε θάρρος και οι μόνες λέξεις που πρόφτασε να πει ήταν οι εξής «Για δες καιρό που διάλεξε ο χάρος να με πάρει, τώρα που ανθίζουν τα κλαδιά και βγάζει η γης χορτάρι». Έπειτα ο τουρκικός στρατός τοποθέτησε το σώμα του στο ηλιοβασίλεμα για να καίγεται από τον ήλιο. Επίσης, γύρω από το σώμα του τοποθετήθηκαν 80 κεφάλια Ελλήνων συμπολεμιστών. Φημολογείται ότι, κάποιος Αρβανίτης στην προσπάθεια του να γλιτώσει τον Διάκο από την βιαιότητα των βασανιστηρίων, τον πυροβόλησε από το σημείο όπου σήμερα βρίσκεται η πλατεία Διάκου. Ωστόσο, το μόνο που κατάφερε ήταν να τον τραυματίσει. Αφού πέρασαν 6 ημέρες από τον θάνατο του Διάκου, η δυσοσμία ήταν έντονη και έτσι οι Τούρκοι πέταξαν το άψυχο σώμα του σε ένα χαντάκι. Ωστόσο, χριστιανοί βρήκαν το λείψανό του την νύχτα και το έθαψαν.
Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, γεννημένος το 1792, είχε καταγωγή από οικογένεια Φαναριωτών αλλά και αξιωματικών του Ρωσικού στρατού. Υπήρξε μέλος της Φιλικής Εταιρείας ενώ κήρυξε την επανάσταση στο Ιασό της Μολδαβίας το 1821. Ωστόσο, η μάχη δεν στέφθηκε με επιτυχία καθώς ο στρατός συνετρίβη στο Δραγατσάνι, μέρος της σημερινής νότιας Ρουμανίας. Στην συγκεκριμένη μάχη 500 σπουδαστές ελληνικής καταγωγής από πανεπιστήμια της Ευρώπης πολέμησαν ως εθελοντές απαρτίζοντας τον Ιερό λόχο. Στην πορεία ο Υψηλάντης εδραίωσε την επανάσταση στην Πελοπόννησο. Ο θάνατος του επήλθε το 1828 στην Βιέννη κάτω από συνθήκες ακραίας φτώχειας. Τελευταία επιθυμία του πολέμαρχου ήταν να αποσπαστεί η καρδιά του από το σώμα του και να σταλεί στην Ελλάδα.
Ο Ρήγας Φεραίος γεννήθηκε στο Βελεστίνο του νομού Μαγνησίας το 1757 και ήταν γόνος εύπορης οικογένειας. Πρόκειται για πρόδρομο της ελληνικής επανάστασης αν και δεν ήταν οπλαρχηγός. Το τέλος του Ρήγα επήλθε στην Τεργέστη το 1797, όπου συνελήφθη ενώ σκόπευε να ζητήσει προστασία από τον Γάλλο Πρόξενο της πόλης. Τις επόμενες 10 ημέρες υποβλήθηκε σε ανάκριση, με την ολοκλήρωση της οποίας θα μεταφερόταν σιδηροδέσμιος στη Βιέννη, μετά την απόφαση του αστυνομικού διοικητή. Ο Ρήγας, αντιλήφθηκε την δυσχερή κατάσταση και αποφάσισε να δώσει ο ίδιος τέλος στην ζωή του, φοβούμενος μην υποκύψει στα βασανιστήρια και προδώσει κάποιον από τους συνεργάτες του. Επιχείρησε λοιπόν, να αυτοκτονήσει με ένα μικρό μαχαίρι τραυματίζοντας το υπογάστριο του. Η απόπειρα δεν επέτυχε και ο Ρήγας μεταφέρθηκε κατευθείαν στο νοσοκομείο. Τον Ιούνιο του 1798 και μετά από ανυπόφορα βασανιστήρια στραγγαλίστηκε μαζί με τους συντρόφους του και η σωρός του πετάχτηκε στον ποταμό Δούναβη.