Όπως κάθε σημαντικό έργο στην Ελλάδα, έτσι και η μετατροπή του αχανή χώρου της Σχολής Ευελπίδων σε δημόσιο πάρκο, περνά από «σαράντα κύματα» κι άλλα τόσα χρόνια συζητήσεων.
Κάποιοι, στο τέλος του 19ου αιώνα, υποστηρίζουν πως θα είναι κρίμα η οικιστική ανάπτυξη που γνωρίζει η οδός Πατησίων να ανακοπεί αν από την δημιουργία του πάρκου…
Άλλοι, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, θεωρούν ότι δεν υπάρχει λόγος δημιουργίας κήπου στη πρωτεύουσα, αν δεν λυθούν πρώτα τα προβλήματα ύδρευσης και αποχέτευσης της:
«Αλλά πάλιν και δάσος εάν γίνει μήπως είναι περισσότερον επείγων από τον στρατώνα ; Διατί θα γίνει δάσος ; Δια να εξυγιάνει τον αέρα τον Αθηνών ; Αλλά πρέπει προηγουμένως να κλεισθούν όλαι αι πέριξ του υπόνομοι, αι οποίαι θα εξουδετερώνουν την εξυγιαντικήν ενέργειαν των δέντρων.
Και έπειτα ποιος εγγυείται ότι εάν γίνει δάσος θα διατηρηθεί και θα ακμάζει και δεν θα πυρποληθεί μιαν ημέραν από κανέναν εμπρηστήν, ή δεν θα μαραθεί ελλείψει νερού δια να ποτίζεται ;
Ποιος θα πρωτοπίνει το 1/1568ον δραμίου νερού που θα έχωμεν το καλοκαίρι ; Το δάσος ή εμείς ;
Όταν το πεδίο του Άρεως ήταν …πεδίο βολής.
Ας μη λησμονούμεν ότι η Φιλοδασική Ένωσις εφύτευσε και τον λόφον του Φιλοππάπου, ο οποίος εξηράνθη τόσον πανηγυρικός, όσον και εφυτεύθει. Με άλλους λόγους, χωρίς νερά της Στυμφαλίας, χωρίς υπονόμους και χωρίς νόμους δρακοντείους, δάση δεν ημπορούν να γίνουν στας Αθήνας».
Η είσοδος του πάρκου το 1940 λίγο πριν την κήρυξη του Ελληνοιταλικού Πολέμου.
Όσο βλέπουν οι υποστηρικτές του πάρκου να υπερισχύουν οι παραπάνω αντιλήψεις τόσο αναζητούν συμμάχους όπως οι …οικολόγοι της εποχής που ζητούν τη βοήθεια της βασίλισσας Σοφίας :
«Το κτίσιμον του πεδίου του Άρεως, θα είναι έγκλημα κατά της υγιεινής, κατά της αισθητικής της πόλεως.
Ας επέμβει η βασίλισσα Σοφία, η φανατική του πρασίνου βασίλισσα, και ας αναλάβει υπό την προστασίαν της τον χώρον εκείνον του δημοσίου. Να τον δενδροφυτεύσει, χαρωπόν πάρκο να δημιουργήσει.
Ότι έγινε με τον βασιλικόν, κήπον, πρέπει να γίνει και με το πεδίον του Άρεως».
Αεροφωτογραφία του χώρου το 1960. Στο κέντρο διακρίνεται το άγαλμα του έφιππου βασιλιά Κωνσταντίνου, και αριστερά ο δρόμος με τις προτομές των ηρώων του 1821.
Ευτυχώς υπερίσχυσαν οι δεύτεροι με αποτέλεσμα ο χώρος να δεσμευτεί με νόμο του 1934 και τα επόμενα χρόνια ολοκληρώνεται η δενδροφύτευσή του.
ΠΗΓΗ: eleftherosytpos.gr