Δύο αδέρφια από τη Συρία άφησαν την πατρίδα τους για να γλιτώσουν από τη φρίκη του πολέμου. Το μόνο που πήραν μαζί τους ήταν η τέχνη τους, η ραπτική. Μέσα σε πέντε χρόνια κατάφεραν να δημιουργήσουν στη Θεσσαλονίκη τη δική τους αλυσίδα καταστημάτων επιδιόρθωσης ενδυμάτων.
Το 2017, ο Μουσταφά Χανκούλ, σε ηλικία μόλις 17 ετών, αναγκάστηκε να αφήσει την χώρα του λόγω του πολέμου στη Συρία. Έφυγε από το Χαλέπι, πέρασε από την Τουρκία και κατέληξε στη χώρα μας. Άφησε πίσω όλα τα υπάρχοντά του. Πριν τον πόλεμο η οικογένειά του είχε μία από τις μεγαλύτερες βιοτεχνίες ρούχων στο Χαλέπι. Δούλευαν για αυτούς 90 άνθρωποι. Τα έχασαν όλα. Το δύσβατο μονοπάτι της προσφυγιάς ήταν πλέον μονόδρομος. Έδωσε 3.000 ευρώ στους διακινητές για να φτάσει στην Ελλάδα και να ξεκινήσει μια καινούργια ζωή. Αυτό ήταν το τίμημα της ελπίδας.
Στην Κέρκυρα τον περίμεναν τρία από τα υπόλοιπα οκτώ αδέρφια του και έτσι μπόρεσε να βρει στέγη και εργασία. «Σε συνθήκες πολέμου δεν μπορείς να πάρεις τίποτα μαζί σου, τα αφήνεις όλα πίσω», λέει ο Μουσταφά στο Thestival.
Δύο χρόνια μετά φτάνει στην Ελλάδα ο αδερφός του, Αμπντούλ, ο οποίος είναι δύο χρόνια μεγαλύτερος. Μαζί, αποφασίζουν να φύγουν από την Κέρκυρα και να ταξιδέψουν στη Θεσσαλονίκη για να εργαστούν.
Στη Θεσσαλονίκη, με τα λιγοστά χρήματα που έχουν συγκεντρώσει ανοίγουν το πρώτο τους ραφείο στη συμβολή των οδών Βενιζέλου και Ερμού, στο κέντρο της πόλης. Νοικιάζουν ένα διαμέρισμα και όλα φαινόταν ότι θα κυλούσαν αρμονικά, ωστόσο η μοίρα τους επεφύλασσε άλλα σχέδια. Έρχεται η πρώτη καραντίνα και αναγκάζονται να ξενοικιάσουν το σπίτι τους γιατί δεν είχαν χρήματα. Προσπάθησαν να κρατήσουν ανοιχτό το ραφείο. Για οκτώ μήνες το ραφείο των έξι τετραγωνικών μέτρων ήταν συγχρόνως και σπίτι τους. Τελικά αναγκάστηκαν να βάλουν λουκέτο.
Βρέθηκαν πάλι στο μηδέν όμως δεν το έβαλαν κάτω. Μπορεί να μην είχαν τίποτα όμως γνώριζαν καλά την ραπτική τέχνη. Αποφάσισαν να επενδύσουν και πάλι στα χέρια τους. Άνοιξαν νέο ραφείο στην Καλαμαριά, στην οδό Πασαλίδη 42. Το Moustafast, όπως το ονόμασαν, αυτή την φορά πιάνει και οι δουλειές πηγαίνουν καλά.
«Οι άνθρωποι έρχονται στο μαγαζί μας επειδή ξέρουν ότι κάνουμε καλή δουλειά. Οι περισσότεροι μας δείχνουν την αγάπη τους. Υπάρχουν και κάποιοι που δεν τους αρέσει το ότι είμαστε από τη Συρία. Έρχονται όμως γιατί έμαθαν ότι ράβουμε καλά. Αυτοί μπορεί να μην ευγενικοί. Δεν δίνουμε σημασία. Κάνουμε τη δουλειά μας», λέει στο Thestival o 22χρονος σήμερα Μουσταφά, ο οποίος ταυτόχρονα ξηλώνει ένα κομμάτι ύφασμα πίσω από τη ραπτομηχανή του. Η φήμη τους εξαπλώθηκε και οι δουλειές ανέβηκαν. Επειδή έχουν χαμηλές τιμές πρέπει να δουλεύουν ολημερίς για να τα προλάβουν όλα. Ο Μουσταφά και ο Αμπντούλ άνοιξαν ακόμη δύο ραφεία, ένα στη λεωφόρο Βασιλέως Γεωργίου 13 και ένα στη στοά Καράσο στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
«Το κόντεμα είναι δωρεάν για όποιον δεν έχει την δυνατότητα να πληρώσει»
Στην τζαμαρία του καταστήματος Moustafast στην οδό Πασαλίδη είναι αναρτημένη η επιγραφή «Το κόντεμα είναι δωρεάν για όποιον δεν έχει την δυνατότητα να πληρώσει». Ο Μουσταφά και ο Αμπντούλ θέλησαν να βοηθήσουν όσους δεν διαθέτουν χρήματα με όποιον τρόπο μπορούσαν. «Φαίνεται κάποιος που δεν έχει λεφτά. Υπάρχουν άνθρωποι που έρχονται με ένα παντελόνι δύο νούμερο μεγαλύτερο. Τους το έδωσαν γιατί μάλλον δεν είχαν ρούχα να ντυθούν. Από αυτούς τους ανθρώπους δεν παίρνουμε χρήματα», εξηγεί ο Μουσταφά.
Πόσο δύσκολη είναι η ζωή ενός πρόσφυγα;
Ο Μουσταφά θυμάται τις πρώτες ημέρες που έφτασε στη χώρα μας. «Στην αρχή είναι αρκετά δύσκολο. Δεν ξέρεις τους νόμους, δεν ξέρεις την γλώσσα και δεν μας δίνεται η δυνατότητα να πάρουμε δάνειο», σημειώνει. «Ότι και να κάνεις θέλει υπομονή» λέει και δηλώνει αισιόδοξος για το μέλλον.
«Η Ελλάδα είναι καλή χώρα για να μείνεις»
Μιλάει για την Ελλάδα και τη Θεσσαλονίκη με τα καλύτερα λόγια. «Η Ελλάδα είναι καλή χώρα για να μείνεις», λέει, ενώ αναφερόμενος στη Θεσσαλονίκη λέει ότι είναι «φανταστική πόλη». Στον ελεύθερο του χρόνο επισκέπτεται την παραλία, τα Κάστρα, ενώ επισκέπτεται περιοχές έξω από τη Θεσσαλονίκη, όπως τη Χαλκιδική και τα λουτρά Πόζαρ στην Πέλλα.
Πηγή: thestival.gr