Πώς οι οικονομικές εξελίξεις και η νοοτροπία των ανθρώπων επηρεάζουν τις εκλογές σε Τουρκία και Ελλάδα και τι περιμένουμε σήμερα από την παρουσίαση της έρευνας των ξενοδόχων της Θεσσαλονίκης
Είναι ευρέως αποδεκτό ότι δύο βασικοί παράγοντες που κινούν την ιστορία είναι η οικονομία και η νοοτροπία. Ο πόλεμος της Τροίας δεν έγινε για την Ωραία Ελένη, αλλά για τα διόδια του Ελλήσποντου. Όποιος επισκέπτεται τα ερείπια της πόλης στη Μικρά Ασία το αντιλαμβάνεται αμέσως. Η Αραβική Άνοιξη που πριμοδότησαν οι ΗΠΑ και οι δυτικοί σύμμαχοί τους στις αρχές της δεκαετίας του 2010 για να εκδημοκρατίσουν τα αραβικά καθεστώτα απέτυχε στις περισσότερες χώρες, επειδή οι λαοί της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, δηλαδή οι Άραβες, αντιλαμβάνονται διαφορετικά την οργάνωση της κοινωνίας, επομένως έχουν διαφορετικά συστήματα αξιών στις πολιτικές τους επιλογές, ενώ διαφορετικούς άξονες έχει και η εκπαίδευσή τους. Σε αυτές τις κοινωνίες η δημοκρατία, όπως την ξέρουμε και την εφαρμόζουμε στις χώρες του Δυτικού κόσμου, υπολείπεται άλλων παραμέτρων, που έχουν προτεραιότητα. Ενδεχομένως το θρησκευτικό δόγμα, η φυλή και η οικογένεια. Όπως απέδειξαν οι εκλογές της περασμένης Κυριακής στην Τουρκία, στη γειτονική χώρα συγκρούστηκαν η οικονομία με τη νοοτροπία, στο βαθμό που εκφράζεται ως εθνική ταυτότητα. Με τα ανορθόδοξα πειράματα του Ερντογάν τα τελευταία χρόνια η οικονομία της Τουρκίας βρίσκεται και πάλι ενώπιον του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ενώ η τουρκική λίρα χάνει συνεχώς αξία και οι τιμές προϊόντων και υπηρεσιών ανεβαίνουν ανεξέλεγκτα. Λογικά, λοιπόν, η αντιπολίτευση είχε ως προμετωπίδα του προεκλογικού της αγώνα την ακρίβεια. Μόνο που η λογική στην κόντρα της με τη νοοτροπία επί τουρκικού εδάφους ηττήθηκε κατά κράτος. Αυτό ήταν κάτι που οι δυτικοί παρατηρητές και τα διεθνή ΜΜΕ δεν μπόρεσαν να εκτιμήσουν, αλλά οι ίδιοι οι ηγέτες της αντιπολίτευσης στην Τουρκία στον Ερντογάν όφειλαν να υπολογίζουν. Η τουρκική ταυτότητα, ο αιώνας της Τουρκίας, η Γαλάζια Πατρίδα και ο κίνδυνος διαμελισμού της χώρας υπερίσχυσαν στο μυαλό και στην καρδιά πολλών Τούρκων πολιτών της τσέπης και του στομαχιού, όπως μάλλον δεν θα συνέβαινε το 2023 πουθενά αλλού στην Ευρώπη. Άλλωστε, όπως αποδείχθηκε από τις παράλληλες εκλογές για το τουρκικό κοινοβούλιο τα εθνικιστικά κόμματα της άκρας δεξιάς συγκέντρωσαν το 25% των ψήφων!
Η οικονομία και η νοοτροπία
Αντίθετα με την Τουρκία, στην Ελλάδα τόσο η οικονομία, όσο και η νοοτροπία έχουν να κάνουν με το χρήμα. Για την ακρίβεια με το στενό οικονομικό συμφέρον. Διότι οι βασικές προεκλογικές συγκρούσεις στο νεοελληνικό κράτος συνήθως –και σίγουρα τις τρεις τελευταίες δεκαετίες- έχουν να κάνουν με υποσχέσεις για το μοίρασμα του πλούτου και την καθιέρωση νέων ρυθμίσεων υπέρ του ιδιωτικού και –συνήθως- εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος. Σχεδόν ποτέ τα ελληνικά κόμματα δεν συζητούν τις παραμονές των εκλογών τρόπους μέσω των οποίων θα προκύψει ο πλούτος που στη συνέχεια θα διαμοιραστεί. Τρόπους για να αυξηθεί το περίφημο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν και γιατί αυτή η ανάπτυξη συνιστά απολύτως απαραίτητο όρο για να υπάρξουν απασχόληση, αυξήσεις μισθών και αμοιβών, αλλά και περιορισμός της φορολογίας. Σε αυτά τα… πασίγνωστα νερά κινούνται οι πολιτικοί αρχηγοί και στην προεκλογική περίοδο που διανύουμε. Μητσοτάκης, Τσίπρας και Ανδρουλάκης υπόσχονται πολλά και διάφορα, αλλά μόνο ο σημερινός πρωθυπουργός και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επιμένουν λίγο παραπάνω στην περίφημη κοστολόγηση, δηλαδή στο πόσο κοστίζουν οι εξαγγελίες και στο πού θα βρουν τα λεφτά για να τις εφαρμόσουν. Ο κ. Τσίπρας πιστός στην συνταγή που τον οδήγησε στην εξουσία το 2015 τάζει τα περισσότερα και σε άμεσο χρόνο, αλλά σχεδόν αδιαφορεί για τις πηγές πλούτου. Φυσικά μόνο τυχαίο δεν είναι το σκηνικό που στήνει για την οικονομία ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, αφού στην Ελλάδα όποιος δεν λέει πού και πώς θα βρει τα λεφτά κλείνει το μάτι σε όσους (θέλουν να) πιστεύουν αφενός ότι κάπου υπάρχουν λεφτά και αφετέρου ότι η ενίσχυση των δημοσίων ταμείων συνιστά απλή υπόθεση και γι’ αυτό η διανομή τους γίνεται χωρίς πολλά κριτήρια. Με απλά λόγια, οι προεκλογικές εξαγγελίες Τσίπρα οδηγούν στο συμπέρασμα –για όσους είναι προετοιμασμένοι να καταλήξουν στο συγκεκριμένο συμπέρασμα- ότι ο κύκλος του χρήματος είναι διαδικασία απλή και εύκολη για τον καθένα, κάτι που δεν ισχύει. Ο μόνος, ίσως, λόγος που τα λόγια του δεν έχουν –δημοσκοπικά τουλάχιστον- μεγαλύτερη απήχηση από το 25% είναι οι πρόσφατες μνήμες της περιόδου 2015 – 2019, όταν η πραγματικότητα κατέδειξε στους νεοέλληνες τις δυνατότητες της οικονομίας της χώρας.
Οι τουρίστες της Θεσσαλονίκης
Σήμερα στις 12 το μεσημέρι, σε κεντρικό ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης, η Ένωση Ξενοδόχων θα παρουσιάσει τα αποτελέσματα έρευνας για το προφίλ των επισκεπτών της πόλης και της περιοχής, το βαθμό ικανοποίησης τους από τις υπηρεσίες που τους παρέχονται, αλλά και την απόδοση των ξενοδοχείων. Επειδή η συγκεκριμένη έρευνα γίνεται επί σειρά ετών και τα αποτελέσματά της είναι ικανοποιητικά έως εξαιρετικά, μπορεί κανείς να εικάσει με σχετική βεβαιότητα ότι και σε αυτή τη χρονική συγκυρία οι επισκέπτες της πόλης θα εμφανίζονται ικανοποιημένοι και ότι τα ξενοδοχεία παρέχουν υψηλού επιπέδου υπηρεσίες. Μόνο που το… τουριστικό πρόβλημα της Θεσσαλονίκης δεν είναι αυτό. Στην πόλη και την ευρύτερη περιοχή λειτουργούν πολύ καλά ξενοδοχεία και άλλα καταλύματα, ενώ οι επαγγελματίες της φιλοξενίας, της εστίασης, της διασκέδασης και του εμπορίου είναι συνήθως ευγενικοί και χαμογελαστοί. Το πρόβλημα της Θεσσαλονίκης είναι διαφορετικό, για την ακρίβεια διπλό: Πρώτον, εκτός των συνόρων δεν έχει μεγάλη αναγνωρισμότητα και επομένως δεν προσελκύει τον αριθμό των επισκεπτών που της αναλογεί και της αξίζει λόγω ιστορικού παρελθόντος, μνημείων και σύγχρονου τρόπου ζωής. Κάπως έτσι η πληρότητα των ξενοδοχείων χαρακτηρίζεται μέτρια, αφού ορισμένα Σαββατοκύριακα, μερικά τριήμερα και δυο – τρεις ειδικές περίοδοι (εκθέσεις, φεστιβάλ κλπ.), στα οποία τα ξενοδοχεία γεμίζουν δεν είναι ικανά από μόνα τους να συντηρήσουν την κατάσταση με επιχειρηματικά κριτήρια. Δεύτερον, η Θεσσαλονίκη δεν προσελκύει σε μεγάλο βαθμό επισκέπτες υψηλών εισοδημάτων, δηλαδή πλούσιους τουρίστες. Αντίθετα η πλειονότητα είναι νέοι, οι οποίοι σε σημαντικό βαθμό φιλοξενούνται, πλέον, σε καταλύματα βραχυχρόνιας μίσθωσης και Βαλκάνιοι, οι οποίοι καταφθάνουν στην πόλη με τουριστικά λεωφορεία. Ως αποτέλεσμα το κατά κεφαλήν οικονομικό αποτύπωμα των επισκεπτών είναι περιορισμένο, σε σχέση τόσο με τους άλλους σημαντικούς ελληνικούς τουριστικούς προορισμούς (Αθήνα, Κυκλάδες, Κρήτη, Ρόδο, Επτάνησα), όσο και με άλλες ευρωπαϊκές χώρες –κυρίως της Κεντρικής Ευρώπης και του μεσογειακού νότου- με αντίστοιχο μέγεθος και ανάλογα χαρακτηριστικά (Βουδαπέστη, Πράγα, Μόναχο, Μασσαλία, Βαρκελώνη, Σεβίλλη κλπ.). Αυτά είναι τα αγωνιώδη -όχι μόνο για τον τουριστικό κλάδο, αλλά για το σύνολο της πόλης- ερωτήματα, στα οποία κάποιος, κάποτε οφείλει να δώσει ουσιαστικές απαντήσεις.
Ξανά παραγωγή πετρελαίου στον Πρίνο
Μετά από σχεδόν δύο χρόνια… αγρανάπαυσης, η διαδικασία της εξόρυξης πετρελαίου στον Πρίνο της Θάσου επανέρχεται στην κανονικότητα με παραγωγή 2.000 βαρέλια ημερησίως. Τους τελευταίους έξι μήνες έχουν γίνει οι απαραίτητες εργασίες και συντηρήσεις, ενώ έχουν ληφθεί οι σχετικές εγκρίσεις, με αποτέλεσμα η παραγωγή να έχει σταθεροποιηθεί σε ικανοποιητικά επίπεδα. Στόχος είναι μέχρι το τέλος Ιουνίου να έχουν γεμίσει οι δεξαμενές με αργό πετρέλαιο και να ξεκινήσει και πάλι η πώλησή του προς τις εγκαταστάσεις της ΒΡ. Η αλήθεια είναι ότι λόγω της αντιπαράθεσης της Energean, της εταιρίας που εκμεταλλεύεται το κοίτασμα, με τους εργαζομένους, που οδήγησε στην κατάληψη των εγκαταστάσεων της εταιρείας, η παραγωγή διακόπηκε για μεγαλύτερο διάστημα απ’ ότι είχε προγραμματιστεί αρχικά, αλλά πλέον όλα δείχνουν να έχουν προγραμματιστεί κανονικά από εδώ και πέρα.
Πηγή: voria.gr