Σπασμένα παγκάκια, δάπεδο γεμάτο λακκούβες και εξογκώματα, κολώνες φαγωμένες από την υγρασία και στέγαστρα που δείχνουν έτοιμα να καταρρεύσουν
Όχι δεν πρόκειται για κάποιο σιδηροδρομικό σταθμό στο μακρινό Αφγανιστάν, ή στο Τιμπουκτού της Δυτικής Αφρικής.
Ο λόγος για την Θεσσαλονίκη, την συμπρωτεύουσα, την πρωτεύουσα των Βαλκανίων, την δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας.
Οι εικόνες που αντικρίζει κάποιος μόλις φτάσει στην πόλη σιδηροδρομικώς, θα του μείνουν σχεδόν αξέχαστες. Και αν είναι βράδυ μπορεί να τρομάξει. Το σκηνικό στις αποβάθρες του Σιδηροδρομικού Σταθμού Θεσσαλονίκης είναι μιας άλλης εποχής.
Σπασμένα και διαλυμένα παγκάκια, δάπεδο γεμάτο λακκούβες και εξογκώματα, κάδοι απορριμμάτων λεροί και βρώμικοι, βρύσες σπασμένες και εγκαταλειμμένες, κολώνες φαγωμένες από την υγρασία και το χρόνο που έχουν αλλάξει όψη από τα αλλοπρόσαλλα graffiti, αλλά και στέγαστρα φαινομενικά έτοιμα να καταρρεύσουν, γεμάτα τρύπες, ρωγμές και φλούδες από το σάπιο χρώμα που λόγω της βαρύτητας, πέφτει στο δάπεδο.
Μάλιστα σε κάποια σημεία τα στέγαστρα δείχνουν να έχουν υποστεί σοβαρές ζημιές και ρωγμές από την υγρασία. Σε 2 – 3 σημεία μάλιστα στάζουν νερά δημιουργώντας μεγάλες μπάρες νερού.
Ενδεικτική η κεντρική φωτογραφία: στο συγκεκριμένο σημείο το νερό στάζει ασταμάτητα. Η εικόνα της σήψης και της φθοράς είναι τόσο έντονη που τα στέγαστρα σε κάποια σημεία δείχνουν έτοιμα να καταρρεύσουν στα κεφάλια των επιβατών.
Το πλέον τραγελαφικό το εντοπίζει κανείς σε ένα συγκεκριμένο σημείο, το οποίο διεκδικεί τα πρωτεία: εκεί οι αρμόδιοι του ΟΣΕ τοποθέτησαν ένα κουβά για να μαζεύουν τα νερά που πέφτει από το σάπιο ταβάνι.Η σκηνή θα μπορούσε να είναι από κάποια ταινία του Θ. Αγγελόπουλου αλλά δεν είναι. Το σκηνικό είναι στημένο σε μία από τις σκάλες εισόδου – εξόδου, σε μία από τις αποβάθρες.
Όπως ανεβαίνεις τη σκάλα στη μέση ακριβώς στη κορυφής της σκάλας, το πρώτο που βλέπει κανείς μπροστά του, είναι ένας κουβάς απροσδιορίστου χρώματος. Έχει τοποθετηθεί ακριβώς κάτω από τη δέση του στεγάστρου που στάζει, προφανώς προκειμένου τα νερά να μη γεμίζουν τη σκάλα και το γύρω χώρο.
Αυτά βλέπει κανείς στη Θεσσαλονίκη, αν τολμήσει να χρησιμοποιήσει ως μέσο μετακίνησης το τρένο. Εικόνες ντροπής και εξευτελισμού για μία πόλη που δέχεται χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο, που διεκδικεί δάφνες ιστορίας και πολιτισμού και θέλει να ενισχύσει την παρουσία της στα Βαλκάνια και στην Ευρώπη.
Αλλά και έξω από το σταθμό του ΟΣΕ, εκεί που σταθμεύουν τα λεωφορεία του ΟΑΣΘ, ο επισκέπτης θα ανακαλύψει τη χαρά να πατήσει το οδόστρωμα της πόλης, μόνο που σε κάποια σημεία πρέπει να προσέξει τις τεράστιες λακκούβες.
Δίπλα ακριβώς και το εργοτάξιο του Μετρό με μία τεράστια τρύπα – λακκούβα, να μας θυμίζει ότι σ’ αυτή την πόλη τίποτα δεν γίνεται εύκολα και με αξιοπιστία και σίγουρα τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Ολοκληρώνοντας την αυτοψία σ’ αυτό τον «ελκυστικό» χώρο του σιδηροδρομικού σταθμού, αυτόν που υποδέχεται στη Θεσσαλονίκη τους επιβάτες του τρένου, η φωτογράφιση του χώρου, ενόχλησε προφανώς τους υπεύθυνους του Οργανισμού.
Ο άνθρωπος της ασφάλειας που μας πλησίασε, αρχικά με έντονο ύφος, μας πληροφόρησε ότι ο χώρος είναι ιδιωτικός και δεν μπορούμε να καταγράψουμε το χάλι του. Ιδιωτικό το χάλι δηλαδή.
Ωστόσο επιμέναμε και ζητήσαμε να επικοινωνήσουμε με τους αρμόδιους, που συνομιλούσαν με τους άνδρες της ασφάλειας. Κανείς όμως από τους περιφερειακούς διευθυντές δεν θέλησε να μας μιλήσει, παρότι τελικά δεν εμπόδισαν την φωτογράφιση.
Πάντως από κάποιο υπάλληλο του ΟΣΕ ακούσαμε τη φράση «δείξτε τα μπας και αλλάξει κάτι».
Πηγή: ||parallaximag.gr