Λατρεύουμε τον Τσάβι, έναν μέγιστο εκπρόσωπο του αθλήματος, έναν «μαέστρο» που συνηθίζαμε να τον απολαμβάνουμε στο να ορίζει τις τύχες ενός κέντρου μόνος του.
Αποθεώσαμε (και συνεχίζουμε να το κάνουμε) τον «ποδοσφαιρικό» Τσάβι. Και είναι ο λόγος που μας φοβίζει στο νέο του αυτό βήμα, στο να αναλάβει τον σύλλογο της καρδιάς του από τη θέση του προπονητή.
Ανησυχούμε λοιπόν, μια πιθανή του αποτυχία. Ένα ατελέσφορο πέρασμα, τώρα που η μειονεκτική θέση του κλαμπ τον αποτρέπει από την απόλαυση όλων των διαθέσιμων μέσων.
Όπως κάθε «πριγκιπόπουλο» ενός μεγαλοπρεπούς συλλόγου, έτσι κι ο Τσάβι θα δοκιμαστεί ξανά, αυτή τη φορά όμως σε διαφορετικό πόστο. Αρκετά μακριά ο ίδιος, και ξένα από το σημείο που είχαμε συνηθίσει να αποθηκεύουμε στο νου τις στιγμές απλότητάς του με τη «στρογγυλή».
ΥΓ. Πρώτης κλάσης παίκτης και έπειτα προπονητής, λιγοστά επιτυχή παραδείγματα. Και η παντοτινή αναγνώριση, αλλά και ο διαχωρισμός μεταξύ αυτών των δύο λαμβάνεται υπόψη…