Η συζήτηση για τα Γλυπτά του Παρθενώνα ανοίγει και πάλι με αφορμή την επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Λονδίνο και δυστυχώς όλα προμηνύουν πως η επιστροφή τους δε θα είναι η επιθυμητή.
Η συζήτηση για τα Γλυπτά του Παρθενώνα ανοίγει και πάλι, με πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού Κυριακού Μητσοτάκη, ο οποίος θέτει το θέμα όχι μόνο στην ατζέντα των συναντήσεων που έχει στη Βρετανική πρωτεύουσα, αλλά και σε ελληνικά και ξένα μίντια, ώστε να αναθερμανθεί το ζήτημα. Πάνω σε ποια βάση όμως;
Πρόσφατα ξένα δημοσιεύματα αναφέρουν διάφορα περί της “επιστροφής των γλυπτών” στη χώρα που τα γέννησε, ουσιαστικά όμως όχι μόνο δεν κομίζουν κάτι νέο, αλλά δημιουργούν εντυπώσεις και εμμέσως υποσκάπτουν τα επιχειρήματα που η Ελλάδα χρησιμοποιούσε τόσα χρόνια για την κλοπή του Έλγιν και το ηθικό και πολιτιστικό χρέος της επανένωσης του κορυφαίου μνημείου του Παρθενώνα.
Πίσω από τις γραμμές, αυτό που προμοτάρεται στα δημοσιεύματα δεν είναι η οριστική επιστροφή των γλυπτών στην Ελλάδα, αλλά ένας επικείμενος δανεισμός. Αυτό δηλαδή που το 2019 είχε ακουστεί από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη, προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων και αναγκάζοντας την Υπουργό Πολιτισμού να κάνει δηλώσεις που επανέφεραν την εθνική γραμμή της μη αναγνώρισης της κυριότητας των γλυπτών στο Βρετανικό Μουσείο.
Τώρα το θέμα παίρνει πάλι πάνω του ο Πρωθυπουργός, που ναι μεν δεν μίλησε για “δανεισμό”, αλλά δεν τον απέκλεισε κιόλας.
Τα Γλυπτά του Παρθενώνα είναι ένα θέμα που επανέρχεται διαρκώς στην επικαιρότητα. Και είναι απολύτως λογικό. Θα έλεγε κανείς πως η βίαιη απόσπασή τους από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης από τον Λόρδο Έλγιν και η έκθεσή τους στο Βρετανικό Μουσείο συνιστά μία μεγάλη εθνική πληγή. Και η επιστροφή τους ένα μεγάλο όνειρο που διαρκώς διαψεύδεται, ακόμη και σήμερα, που ο κόσμος δείχνει πως προχωρά μπροστά, πως οι πολιτικές των μουσείων αλλάζουν, αλλά και πως τα βασικά ζητήματα της εθνικής πολιτιστικής κληρονομιάς έχουν πια λυθεί.
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια τεράστια πίεση από τη μουσειολογική και ευρύτερα επιστημονική κοινότητα για την “αποαποικιοποίηση” των Μουσείων, που σε μεγάλο βαθμό –όχι όμως περιοριστικά– συνδέεται με τις κλεμμένες αρχαιότητες που εκτίθενται στα Μουσεία της αποκιοκρατίας. Η πίεση αυτή οδήγησε στην υιοθέτηση του όρου “ηθική των Μουσείων” από το Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων το φθινόπωρο του 2022.
Ευτύχημα σε όλον αυτόν τον αγώνα που κάνουν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις 50 χρόνια τώρα, είναι η διατήρηση της κόκκινης γραμμής πως πάγια θέση της χώρας μας είναι ότι δεν αναγνωρίζει στο Βρετανικό Μουσείο νομή, κατοχή και κυριότητα των Γλυπτών, καθώς αποτελούν προϊόν κλοπής από τον Έλγιν. Ελπίζουμε αυτή η κόκκινη γραμμή να συνεχίσει να τηρείται.
Και λέμε ελπίζουμε γιατί την ερχόμενη εβδομάδα εγκαινιάζεται στο Μουσείο Ακρόπολης η έκθεση «Νοήματα» και ανάμεσα στα εκθέματα θα δούμε ως δάνειο την υδρία του Μειδία, ένα από τα σημαντικότερα ερυθρόμορφα αγγεία των συλλογών του Βρετανικού Μουσείου.
Η υδρία μαζί με ακόμη επτά αντικείμενα από το Βρετανικό είναι τα πρώτα που δανείζονται σε δημόσιο ελληνικό μουσείο, καθώς ως τώρα η πολιτική ηγεσία είχε αποφασίσει να μην έχει σχέσεις ανταλλαγής με το βρετανικό ίδρυμα όσο εκκρεμεί το ζήτημα του επαναπατρισμού των Γλυπτών του Παρθενώνα.
Άλλαξε κάτι τώρα;
Πηγή; news247.gr
